بُر و موارد استفاده آن در کشاورزی
عنصر بُر (boron)در ساخت دیواره سلولی ضروری است و در حرکت قند درون گیاه مهم میباشد و در تقسیم سلولی
و ساخت بعضی از اسید‌آمینه‌ها نقش دارد. عملکرد بُر شبیه کلسیم میباشد و نقش زیادی در رشد در راس
گیاه دارد (کنترل میزان هورمون اُکسین) بُر یکی از مهمترین عناصری است که در جوانه‌زدن دانه گرده، تشکیل
میوه و انتقال مواد فتوسنتزی به محل مصرف نقش اساسی دارد.
کمبود شدید بُر منجر به عدم مریستم انتهایی می‌شود که در سبزیجات مثل کلم و کاهو خسارت‌زا است. چرا ؟؟
منتظر بمانید !!
ویژگی‌های بُر
توانایی بور در تشکیل شبکه‌های مولکولی کووالانسی پایدار مانند کربن است. بورهای آمورف دارای بیست وجهی
منتظم هستند و با اینکه به صورت تصادفی به هم پیوند خورده‌اند اما نظم بلندبرد ندارند. وبصورت پودر قهو ه ای
رنگ بی شکل و جامد می باشد.و از نظر مصرفی پرکاربرترین می باشد . بلور بور، ماده‌ای سیاه و بسیار سخت است
که نقطهٔ ذوب آن بالاتر از ۲۰۰۰ درجهٔ سانتی‌گراد است و در چهار چندشکلی اصلی α، β، γ و T یافت می‌شود.
درحالی که حالت‌های α، β و T برپایهٔ بیست وجهی B۱۲ قرار دارد، حالت γ را می‌توان با آرایشی مانند سنگ نمک،
بیست وجهی‌ها و جفت اتم‌های B2 توضیح داد. فاز γ را می‌توان با قرار دادن دیگر حالت‌های بور در فشاری بین
۱۲ تا ۲۰ گیگا پاسکال و دمایی بین ۱۵۰۰ تا ۱۸۰۰ درجهٔ سانتی‌گراد بدست آورد. نتیجه، پس از کاهش دما و فشار بالا
همچنان پایدار می‌ماند. فاز T در همان فشار ولی در دمایی بین ۱۸۰۰ تا ۲۲۰۰ درجهٔ سانتی‌گراد تولید می‌شود. فازهای
α و β می‌توانند هم‌زمان در دما و فشار محیط وجود داشته باشند البته فاز β از پایداری بیشتری برخوردار است. هرگاه
بور در فشاری بیش از ۱۶۰ گیگا پاسکال تولید شود ساختاری خواهد داشت که همچنان ناشناخته‌است، بور در این حالت
در دمای میان ۶ تا ۱۲ کلوین یک ابررسانا خواهد بود.
شیمی عنصر
بور به شکل عنصر خالص بسیار کمیاب است و کمتر بر روی آن مطالعه صورت گرفته‌است چون بدست آوردن آن به صورت
خالص و یک تک عنصر بسیار دشوار است. بیشتر مطالعاتی که بر روی بور صورت گرفته، بر روی نمونه‌هایی بوده که درصد
بسیار کمی از کربن در آن‌ها وجود داشته‌است. از نظر شیمیایی بور بیشتر مانند سیلیسیم رفتار می‌کند تا آلومینیم. بلور بور
نسبت به واکنش‌ها تمایلی نشان نمی‌دهد و در برابر یورش‌های اسید هیدروفلوئوریک یا هیدروکلریک جوشان از خود مقاومت
نشان می‌دهد؛ ولی چنانچه به قسمت‌های بسیار نازک تقسیم شود به آرامی با آب اکسیژنه، اسید نیتریک و اسید سولفوریک
که همگی داغ و غلیظ اند واکنش نشان می‌دهد. همچنین در برابر مخلوطی از اسید سولفوریک و اسید کرومیک داغ نیز همین
رفتار را دارد
نرخ اکسیژن‌گیری بور به میزان تبلور، اندازهٔ دانه‌ها، خلوص و دمای آن بستگی دارد. بور در دمای اتاق با هوا واکنش نمی‌دهد،
اما در دمای بالاتر، می‌سوزد و برون تری‌اکسید را تولید می‌کند.
همچنین بور می‌تواند با واکنش با یک هالوژن، تری هالید تولید می‌کند:
- ۲ B + 3 Br۲ → ۲ BBr۳
این تری هالیدها در عمل از اکسیدها تشکیل شده‌اند.
