اچینو تگزنسیس
Echinocactus texensis
خاستگاه و زیستگاه: Echinocactus texensis در تگزاس، جنوب شرقی نیومکزیکو و اوکلاهما
(ایالات متحده آمریکا) گسترده و رایج است. همچنین در شمال شرقی مکزیک
(چیهواهوا، کوآهویلا، نووو لئون جنوبی، دورانگو، تاماولیپاس و زاکاتکاس) رخ می دهد.
محدوده ارتفاعی: 0-1400 متر از سطح دریا.
زیستگاه: صحرای چیهواهوان، در بوتههای خشک، مراتع، منافذ در جنگلهای بلوط، بوتههای خار تاماولیپان،
در خاکهای عمیق، خاکهای شنی دشتها و درهها، مناطق شور، تپههای آهکی کم ارتفاع یا سنگریزههای
آهکی بالای خاک قرمز پرمین. اکولوژی: کاکتوس بسیار مقاومی است که در علفزارها رشد می کند.
پوشش متراکم از گیاهان زودگذر یا پوشش کم عمق برف می تواند این گونه را به طور کامل از دید پنهان کند.
این گونه گسترده، فراوان است و هیچ تهدیدی وجود ندارد. Echinocactus texensis به عنوان یک زینت
استفاده می شود، اما در تجارت رایج نیست.
توضیحات: Echinocactus texensis، که در کشت با نام Homalocephala texensis شناخته می شود،
یک کاکتوس بشکه ای تنومند است که در جوانی منفرد است و به ندرت در سن به آرامی خوشه می شود.
ساقه: سبز مایل به خاکستری کم رنگ (جمعیت های بیابانی) تا سبز چمنی (جمعیت های شرقی) با دنده های متعدد،
قسمت بالای زمین با سطح صاف، نیمکره ای در دوران پیری اما معمولاً عمیق، هم سطح با سطح خاک به قطر 30 سانتی متر،
20 سانتی متر بالا خارها: برنزه کم رنگ کوچک اما قوی، صورتی، قرمز مایل به خاکستری، خاردار تا صاف، حلقوی، سطوح ساقه
پنهان نشده است. خارهای شعاعی: (5-) 6-7 در هر آرئول، عمدتاً منحنی ستون فقرات مرکزی: 1 عدد منفذ و مستقیم.
گل ها: 5-6 × 5-6 سانتی متر. گلها از سفید تا صورتی مایل به رز تا صورتی مایل به نقره ای کم رنگ، با گلوی قرمز در اواخر
بهار هستند و می توانند روی گیاهان با قطر حدود 10 سانتی متر ظاهر شوند.
میوه ها: قرمز یا زرشکی، کروی تا بیضی شکل، 15-50 × 15-40 میلی متر، گوشتی.
ملاحظات: جمعیت های بیابانی، بر خلاف گیاهان شرقی، دارای خارهای مرکزی بلندتری هستند که به شدت به
سمت بیرون بیرون می آیند.
کشت و تکثیر: Echinocactus texensis یک گونه تابستانی است که کشت آن آسان است و نسبت به سایرین به
سرما مقاوم تر است. به راحتی گل می دهد، اما نتایج به شرایط مختلف رشد بستگی دارد.
سرعت رشد: گونه ای است کند رشد و به راحتی گل می دهد. خاک: خاک مخلوط کاکتوس استاندارد بسیار متخلخل
را دوست دارد، اما اگر کمپوست بیش از حد غنی باشد، می تواند بیش از حد دراز شود.
گلدان مجدد: این گونه آب را در قسمت هایی از گیاه که بالای خاک هستند ذخیره می کند و سیستم ریشه را به اندازه
کافی کوچک می کند تا در یک گلدان گل متناسب با اندازه قرار گیرد. از گلدانی با زهکش خوب استفاده کنید.
آبیاری: از بهار تا پاییز به طور منظم آبیاری کنید، اما بیش از حد آبیاری نکنید (مستعد پوسیدگی)، در زمستان خشک نگه دارید.
کوددهی: در تابستان با کود با پتاسیم بالا تغذیه کنید.
سختی: با آب و هوای خنک به خوبی عمل می کند