پیرهو مگلیولی
خاستگاه و زیستگاه: تپه های مارایس، سن خوان، آرژانتین نوع محل: آرژانتین، سان خوان، نزدیک مارایس. ارتفاع: در ارتفاعات 500 تا 900 متری از سطح دریا رخ می دهد. زیستگاه و بوم شناسی: این گونه کمیاب است و از یک جمعیت شناخته شده است و در بوته زارهای مونت، در خاک های سنگی رشد می کند. Eriosyce megliolii همدل Eriosyce marayesensis است اما بیشتر زمین کوارتزی را دوست دارد که به نظر می رسد Eriosyce marayesensis پایه بازالت را ترجیح می دهد. هیچ تهدید عمده شناخته شده ای برای این گونه وجود ندارد. مترادف ها: Eriosyce megliolii (Rausch) Ferryman Neoporteria megliolii (Rausch) Donald Pyrrhocactus megliolii Rausch تمام مترادف های Eriosyce bulbocalyx را ببینید
توضیحات: Eriosyce megliolii یکی از زیباترین گونه ها در کنار Eriosyce umadeave است. راس به طور مشخص با خارهای بسیار ضخیم، منحنی، سیاه مایل به بنفش پوشیده شده است. یادداشت طبقه بندی: Eriosyce megliolii در ابتدا توسط Rausch در سال 1974 به عنوان Pyrrhocactus megliolii توصیف شد
عادت: یک کاکتوس کروی منفرد با شکل منحصر به فرد و فوق العاده زیبا است. ساقه: کروی تا زیر کروی یا استوانهای کوتاه در صورت پیر شدن، معمولاً آبی مایل به خاکستری، با شکوفهای سفید، مخصوصاً در بالای گیاه، به قطر 10-12 سانتیمتر و در نهایت تا 45 سانتیمتر ارتفاع دارد. آپکس تا حدودی افسرده شد. دنده ها: حدود 12-14، مستقیم، گرد، تقسیم به غده های کوچک برجسته در زیر آرئول ها، که توسط شیارهای عمودی نسبتا عمیق از هم جدا شده اند. آرئول ها: آشکار، بیضی شکل، 7-10 × 5-6 میلی متر پهن، پشمی و مودار در جوانی (با رنگ سفید مایل به زرد که به رنگ سفید کثیف یا خاکستری محو می شود)، سپس برهنه. خارهای مرکزی: 1-4، سابولات، راست، تمام خمیده به سمت بالا، نزدیک به 2.5 سانتی متر طول، تنومند، معمولاً سیاه، سیاه خاکستری می شوند، با افزایش سن خاکستری می شوند، با نوک کم و بیش ارغوانی، قاعده متورم. خارهای شعاعی: 5-7(-9) تا طول 2 سانتی متر، تابشی، مستقیم یا کمابیش خمیده، شبیه به قسمت مرکزی یا کم رنگ تر. گلها: از مرکز گیاه، قوطی شکل، به قطر 27-30 میلی متر، به رنگ نی، زرد یا سبز با لوله قرمز شرابی. فلس ها زرد مایل به قهوه ای با پشم متراکم سفید و چندین پرز پوشیده شده اند. برگ های بیرونی نیزه ای شکل، صورتی تا قهوه ای، با موکرو سیاه کوچک (نوک نوک تیز). برگهای داخلی موکرونات نیزه ای، صورتی با دنده میانی کارمینی تیره تر. کارمین تیره گلو. رشته های سفید با پایه های صورتی؛ بساک زرد روشن صورتی استایل، سفید کلاله با 8 لوب. میوه: کوچک، تقریبا کروی، قرمز شرابی، حدود 10 میلی متر قطر، خشک در زمان رسیدن، سبز رنگ اغلب در بلوغ متلاشی می شود. دانه ها: سیاه براق، بیضی شکل، کمی فشرده شده، حدود 15 میلی متر طولانی بیضه ریز زگیل است. هیلوم جانبی، مایل، بزرگ، اغلب عمیقا فرورفته و لبههای بیرون زده. تعداد کروموزوم: 2n = 22.
ملاحظات: نمونههای زیستگاههای طبیعی عموماً دارای چرخش ضخیمتر و لایه اپیدرمی ضخیمتری هستند. بیشتر… زیرگونه ها، واریته ها، اشکال و ارقام گیاهان متعلق به گروه Eriosyce bulbocalyx Eriosyce bulbocalyx (Werderm.) Katt.: معمولاً کاکتوس کروی منفرد با رأس پوشیده شده با خارهای خمیده به رنگ زنگ زده. Eriosyce bulbocalyx var. دوبیا (Backeb.) Eriosyce bulbocalyx var. marayensis (Backeb.): Marayes، La Rioja، آرژانتین. Eriosyce bulbocalyx f. رنگارنگ Eriosyce megliolii (Rausch) Ferryman: دارای خارهای ضخیم، خمیده، سیاه مایل به بنفش است. توزیع: Marayes، San Juan، آرژانتین.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.